Deze wandelroute is ontwikkeld door Het Limburgs Landschap
– De website van Het Limburgs Landschap wordt op dit moment vernieuwd. De routes van deze organisatie zijn daarom tijdelijk niet te downloaden. Excuses voor het ongemak. –
Startpunt: de parkeerplaats behorende bij de sportvelden ‘Tussen de Berken’ te St. Joost, langs de weg Montfort/St. Joost
Afstand: ca. 10 km
Gebied: Deze beschreven wandelroute loopt over een tweetal landgoederen tussen St. Joost en Ambt-Montfort. Tijdens uw wandeling passeert u een afwisselend landschap met loof- en naaldbos, akkers en graslanden, doorsneden door de Vlootbeek. U maakt gedurende de wandeling automatisch kennis met het werk van Stichting het Limburgs Landschap. Met uw steun kan Het Limburgs Landschap deze fraaie gebieden in standhouden.
Routebeschrijving
* Start vanaf de parkeerplaats behorend bij de sportvelden ‘Tussen de Berken’ in St. Joost.
Tegenover de sportvelden ligt Boerderij Schreven¬hof, dit is één van de boerderijen van de Land¬goederen Rozendaal en Schrevenhof. Delen van de huidige boerderij stammen uit de 17e eeuw, tot in de 19e zijn hier delen aan toegevoegd of veranderd. Toch was deze locatie al veel langer bewoond. Het is bekend dat er al in de 13e eeuw gebouwen stonden. Dit geeft aan dat het vroeger een zeer geschikte vestigingsplaats was: op de grens van de zandige hoge gronden met de natte laagtes (het achter de boerderij gelegen Schrevenhofsbroekje is daar een overblijfsel van) en met de rivier de Maas niet te ver uit de buurt.
* Loop vanaf deze parkeerplaats naar links richting het informatiebord van Het Limburgs Landschap. U loopt over het fietspad langs een akker van Het Limburgs Landschap. Wandel het eerste pad links in, net voorbij de begraafplaats.
* Bij de Y-splitsing links aanhouden en vervolgens een klein eindje verder bij volgende Y-splitsing rechts aanhouden.
U passeert links een klein en lager gelegen weilandje met daarin een poel. Deze poel is speciaal aangelegd voor amfibieën. Deze dieren gebruiken de poel als voortplantingsplaats. Het ruige grasland met de verspreide boompjes en ook de bosranden vormen een prima leefgebied in de rest van het jaar. In de winter gaan amfibieën in winterslaap. Sommige onder water in de poel, andere in de strooisellaag op het land. Rechts van u ligt een akker die door de Stichting beheerd wordt. Op vele landgoederen horen van oudsher graanakkers thuis. Deze akkers worden nu op ecologische wijze bebouwd, dus chemische bestrijdingsmiddelen en kunstmest zijn taboe. Hiervan profiteren akkerkruiden zoals klaprozen, kamille en zeldzamer soorten als de handjesereprijs. Om deze in bloei te kunnen zien, zult u echter in het komen de voorjaar en zomer moeten terugkomen.
* U neemt het eerste pad linksaf, dat voor een eiken-berkenbosje langsloopt.
* U volgt het pad met aan uw linkerzijde bos, en aan uw rechterzijde een akkerbouwgebied (het Grootbroek). U passeert de ‘Duvelsekei’
De ‘Duvelsekei’ is een monumentale steen, die gelegd is vanwege de status van Waardevol cultuurlandschap, die deze regio heeft gekregen. Deze zogenaamde WCL-gebieden zijn over geheel Nederland verspreid en door de Rijksoverheid aangewezen. Het geeft aan dat niet alleen natuur, maar ook landschap zeer belangrijk gevonden wordt. De achterliggende geschiedenis die dit landschap gevormd heeft gaat dan ook zeer ver terug in de tijd. In het Voorsterveld (ca. 8 km ten oosten van waar u nu staat), langs de Vlootbeek tegen de Duitse grens aan zijn bijvoorbeeld zo’n dertig vindplaatsen van menselijke activiteiten uit de midden steentijd (ongeveer 9000 jaar geleden) bekend.
* U steekt de asfaltweg rechtover en loopt rechtdoor het zandpad op. Uiteindelijk gaat dit pad over in een asfaltweg. U gaat rechtdoor langs de bankjes en over het bruggetje de Vlootbeek over.
De Vlootbeek is een van oorsprong gegraven beek, die water afvoert vanaf Duits en Nederlands grondgebied en in de Linnerweerd in de Maas uitkomt. Al vanaf 1650 is deze beek bekend. Voor die tijd bestond deze regio uit moerassige laagtes (de huidige broekgebieden) afgewisseld met hogere zandgronden. Op deze hoge gronden zijn nu veelal de naaldbossen te vinden. De Vlootbeek heeft zijn werk bijzon¬der goed gedaan. Nu is er zelfs sprake van verdroging in het gebied. Er wordt getracht om plaatselijk deze verdroging weer tegen te gaan. Allerlei organisaties (Waterschap Roer en Overmaas, LLTB, Provincie Limburg, Stichting het Limburgs Landschap en andere organisaties) zijn hier actief en in gezamenlijk overleg mee bezig. Binnen enkele jaren moeten hiervan de eerste resultaten zichtbaar worden. Zo komt er plaatselijk mogelijk weer enig moeras terug in het Vlootbeekdal. Tijdens uw wandeling zult u de beek nog enkele malen passeren.
* Na de Vlootbeek rechtsaf.
Het bos aan uw linkerhand wordt de Galgenberg genoemd. Indringers in het kasteel Montfort werden daar opgehangen.
* U loopt nu op de ‘Huisdijk’. Dit was vroeger de enige aanvoerweg naar het kasteel Montfort.
U ziet aan uw linkerhand vanzelf het Voorhof en de ruïne Montfort verschijnen. De restauratie van een toren van de ruïne, het zogenaamde jachtslot, is net afgerond. Dit was een project van Stichting Kasteel Monfort. In de toren is een bezoekerscentrum waar informatie te vinden is over het kasteel en zijn landschap, door samenwerking van Het Limburgs Landschap met Stichting Kasteel Montfort. De toren is voor iedereen te bezichtigen dus loop zeker even binnen.
* U volgt de weg richting de kerk.
* Vlak voor de kerk (‘Aan de kerk’) linksaf, langs de kerk op, langs de voetbalvelden tot aan de Huisbongerdweg. Hier naar rechts.
* Na het tankstation de eerste weg links (‘Rozendaalse heide’).
* De kruising recht oversteken, de asfaltweg gaat over in een zandweg.
* Volgende kruising rechtdoor (Rozendaal 1)
* Rechtdoor langs de witte boerderij. Dit is de Heerenhof.
Voedingswaarde van eikels was al vroeg bekend. Bij de Heerenhof is nog een ‘varkenswei’ aanwezig. Men heeft in het verleden eiken geplant. Nu zijn dit bomen van respectabele grootte geworden. Er staat zelfs een enkel dood exemplaar tussen. In de wei onder de eiken, konden in de herfst de varkens de eikels vergaren. Nu profiteren vooral Vlaamse gaaien en andere liefhebbers van deze boomzaden. De Heerenhof is nu ingericht als vakantieverblijf van Stichting het Limburgs Landschap, zie voor meer
informatie de infovoorziening die hier aanwezig is.
* Na de brug over de Vlootbeek eerste links.
De restanten van een boomgaard en enkele uitheemse tuinplanten aan uw rechterhand herinneren aan de tijd dat hier een boswachterswoning heeft gestaan. Een eind verder aan uw linkerhand ligt de landgoedboerderij Koningshof.
* Bij de T-splitsing naar links, eerste pad rechts langs het weiland op.
U loopt hier langs dikke, oude eiken en een enkele witte acacia. Door de wijze waarop deze zijn aangeplant, vaak als laanboom, versterken zij het landschapskarakter. Hoe wel soorten als Amerikaanse eik en witte acacia van nature niet in Nederland voorkomen, passen ze wel goed op een landgoed. Nu zorgen ze voor wat extra variatie: de Amerikaanse eik vooral met zijn mooie rode herfstkleuren, en de witte acacia in het voorjaar met zijn grote witte, honingrijke bloemtrossen. Wanneer de bomen, vanwege hun leeftijd, een gevaar gaan vormen voor wandelaars, zullen ze waarschijnlijk door bijvoorbeeld beuken vervangen gaan worden.
* Eerste pad links tussen weilanden door over beek.
* De weg rechtdoor volgen het bos in.
* De Y-splitsing links volgen (zijwegen rechts negeren).
* De volgende Y-splitsing links aanhouden, d.w.z. op het hoofdpad blijven.
U komt nu langs de hakhoutpercelen van Landgoed Rozendaal. De bewoners uit de streek benutten vroeger zoveel mogelijk materialen uit de omliggende bossen. Zo werden plaatselijk bomen en struiken met een leeftijd tussen de 10 en 20 jaar regelmatig aan de voet afgezet. De takken werden voor allerlei doeleinden gebruikt (bij de bouw van gebouw, als afscheiding, als brandhout enz.). De stam of stobbe die overbleef liep vervolgens weer uit, waardoor deze zo’n zes jaar later opnieuw geoogst kon worden. Omdat de grootte van het te kappen bos afhing van de houtbehoefte, was en is er een variatie in leeftijden van de opstanden. Hakhoutpercelen die niet regelmatig meer gekapt worden ontwikkelen zich tot ouder bos. De veelstammige stobben werden dan ‘op één’ gezet (er werd slechts één stam gehandhaafd) en er ontstond een zogenaamd spaartelgenbos. Deze spaartelgen zijn te herkennen aan brede grillige voeten. Het hakhout op Landgoed Rozendaal bestaat vooral uit zomereiken en sporkenhout. Vooral de laatste soort, die ook wel vuilboom genoemd wordt, is in grote aantallen aanwezig. Hij is in de nazomer eenvoudig te herkennen aan de grote hoeveelheden kleine zwarte bessen en de ovale blaadjes met de gave, niet gekartelde rand. In september 2006 is er juist weer een perceel hakhout gekapt om de variatie in het bos te behouden. Het is een duidelijk verschil met de omliggende, ongedunde bospercelen. Hier en daar is dood hout blijven liggen als schuilplaats en voedselbron voor dieren en paddestoelen.
* Eerste pad rechts.
* Bij de T-splitsing rechts.
* Bij de kruising rechtdoor.
* Op het grote zandpad naar rechts langs de bosrand op blijven lopen.
U heeft nu zicht op het Reigersbroek. Het Reigersbroek is van oorsprong zo’n nat moerasgebied geweest. U kunt dat bijvoorbeeld nog zien aan de rietplanten, die her en der langs de akkerranden voorkomen. Het laagste deel van het gebied is door de Provincie Limburg aangewezen als natuurontwikkelingsgebied. Gronden kunnen hier aangekocht worden voor natuurontwikkeling. De Stichting bezit inmiddels een groot aantal percelen in het Reigersbroek en heeft op een aantal plekken venherstel uitgevoerd. Nieuw aangekochte percelen worden momenteel ingericht voor natuurherstel.
* De weg gaat over in een asfaltweg, verder rechtdoor.
* De verharde weg naar rechts negeren.
* In de bocht rechtsaf het zandpad op. (bij het bordje Eigen Weg)
* Langs akkers op het bos in, zandpad volgen.
* Op T-splitsing links, rechtdoor langs bosrand.
* Volgende T-splitsing links.
* Eerste rechts (langs akker op).
* Pad volgen naar rechts de bosrand in.
* Het pad gaat over op asfalt. Volg de weg een enkele tientallen meters rechtdoor, u passeert een huis aan uw rechterhand.
* In de bocht naar links het pad op langs een huis.
* U steekt de Vulensbeek over.
* U komt nu uit achter de Schrevenhof.
Aan uw linkerzijde ziet u het Schrevenhofsbroekje, een laaggelegen graslandgebied gelegen tussen twee hogere zandruggen. Vroeger was het hier bijzonder nat. Daarom zijn er kilometers aan greppeltjes gegraven. Tegenwoordig is er door ontwatering in de wijde omgeving minder water in het Broekje te vinden. Om de planten en dieren van deze natte omstandigheden toch te kunnen behouden, is er een paar jaar gelden een herstelproject uitgevoerd door het Waterschap Roer en Overmaas. Door graafwerk is er nu weer permanent open water aanwezig in de vorm van plassen en poelen. Dankzij deze maatregelen gaat in het gebied nu al erg goed met de moerassprinkhaan. Hopelijk keren er in de nabije toekomst broedende watersnippen terug en vestigen zich boomkikkers in het gebied.
* Loop langs de meidoornhaag van de boerderij op naar de doorgaande weg.
* Wanneer u deze oversteekt bent u weer bij de startlocatie.
